TV Most

Danas se navršava trideset godina od kada je u Parizu preminuo književnik Danilo Kiš. Bio je dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti i jedan je od najprevođenijih pisaca i do danas je inspiracija drugim književnicima.

Ispunjen brojnim nagradama i teškim osopravanjima, životni put vodio je književnika Danila Kiša od rodne Subotice, širom nekadašnje Jugoslavije, do Francuske.

Njjegov otac, mađarski Jevrejin, stradao je u Aušvicu, a on se sa majkom Crnogorkom i sestrom, iz Novog Sada preselio na Cetinje. Tu je živeo do završetka gimnazije.

Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, kao prvi student na katedri za opštu književnost.

Prve radove objavio je sa 18 godina, a prvi roman Psalm 44 sa 20 godina. Početkom šezdesetih obreo se u Francuskoj gde je radio kao lektor za srpsko-hrvatski jezik na Univerzitetima u Strazburu, Bordou i Lilu. Odatle potiče i njegovo prvo značajnije prozno delo Bašta, pepeo, zatim Rani jadi i brojni prevodi. Bavio se i filmskim serijama.

Biblijske legende i teme iz stvarnosti koja ga okružuje, bile su baza njegovih priča. Njegova knjiga Grobnica za Borisa Davidoviča objavljena je 1976. godine i bila je predmet kritika, navodno zbog plagijata i korišćenja borhesovskog metoda u pisanju. Napadi su trajali mesecima. Posle nekoliko polemika, naredne godine, napisao je Čas anatomije. Istovremeno je za osporavano delo dobio nagradu „Ivan Goran Kovačić“.

Danilo Kiš je živeo, na Savskom vencu, gde sada stanuje njegova bivša supruga Mirjana Miočinovič, i na Voždovcu, gde još ima stanara koji se sećaju kratkih susreta sa njim.

Poslednjih deset godina života, Danilo Kiš je proveo u Francuskoj, gde je odlikovan za celokupno životno delo. Bio je u zajednici sa Paskal Delpeš, koja se latila velikog posla: prevoda njegovih dela na francuski jezik. Profesionalni put doveo je i do Beograda gde je pre deset godina obavljala funkciju direktora Francuskog instituta.

Izvor: RTS